Δραματοθεραπεία

Η Δραματοθεραπεία είναι μια μέθοδος ψυχοθεραπείας που εντάσσεται στις Ψυχοθεραπείες μέσω Τέχνης. Πρόκειται για μια μέθοδο που δίνει έμφαση, εκτός από το λόγο, στην δράση, με σκοπό την βαθύτερη επίγνωση, τη συναισθηματική ωρίμανση και την εμφάνιση απτών θετικών αλλαγών στην συμπεριφορά του ατόμου. 

Η Δραματοθεραπεία εφαρμόζεται τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό πλαίσιο και συνιστά μια αποτελεσματική μέθοδο ψυχοθεραπείας για την αντιμετώπιση διαφόρων ψυχικών εμπλοκών που οδηγούν σε επώδυνες συναισθηματικές καταστάσεις και δυσλειτουργικές συμπεριφορές (όπως καταθλιπτικό συναίσθημα, εξαρτήσεις, απόσυρση, δυσκολία στη σύναψη σχέσεων, έλλειψη ενδιαφέροντος για τη ζωή, ανία, μπλοκαρισμένη δημιουργικότητα, ψυχοσωματικές ασθένειες, διατροφικές διαταραχές, κ.ά).

Στα πλαίσια της θεραπευτικής διαδικασίας αξιοποιούνται σκόπιμα τεχνικές από τον χώρο του δράματος και του θεάτρου, όπως παιχνίδια ρόλων, αυτοσχεδιασμοί, κίνηση, σωματικά γλυπτά, μάσκες, αφήγηση ιστοριών, κείμενα, κατασκευές κ.α. Αυτά τα  θεραπευτικά εργαλεία διευκολύνουν την ανάδυση ασυνείδητου υλικού, μέσω των συμβόλων, ώστε άγνωστες  ψυχικές όψεις να γίνουν σταδιακά συνειδητές και να καταστούν λιγότερο αγχογόνες. 

Εκτός από τις πολυάριθμες τεχνικές, είναι σημαντικό να τονιστεί ότι στην  Δραματοθεραπεία, όπως και σε κάθε ψυχοθεραπεία, η θεραπευτική σχέση και το ασφαλές θεραπευτικό πλαίσιο συνιστούν τους ακρογωνιαίους λίθους, χωρίς τους οποίους η θεραπευτική διαδικασία αδυνατεί να προχωρήσει και να επιφέρει θετικά αποτελέσματα.

Τι γίνεται σε μια συνεδρία δραματοθεραπείας. 
Σε κάθε δραματοθεραπευτική συνάντηση συμμετέχει ο λόγος, στην αρχή και στο τέλος της συνεδρίας, και η δράση ενδιάμεσα. Η δράση κινείται σε έναν χώρο μετάβασης, από την πραγματικότητα μεταβαίνουμε σε μια δυνητική πραγματικότητα, στον  ονειρικό κόσμο της φαντασίας,όπου πρωταγωνιστικό ρόλο  έχει η ασυνείδητη πλευρά του εαυτού μας, η οποία εκδηλώνεται με τη βοήθεια των συμβόλων και της μεταφοράς. Πάνω στην θεραπευτική θεατρική σκηνή, το άτομο έχει την ευκαιρία να πειραματιστεί με διαφορετικούς ρόλους, να υποδυθεί διάφορους ήρωες, να κατασκευάσει, να παίξει και εν τέλει να αφηγηθεί το προσωπικό του βίωμα, μέσα από την ασφάλεια της απόστασης, χωρίς να είναι αναγκαίο να μιλάει άμεσα για αυτό. Αξίζει να επισημάνουμε ότι σε αυτό το στάδιο, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να παραχθεί ένα υλικό, μια δράση χωρίς να είναι αναγκαίο το αισθητικό, με καλλιτεχνικούς όρους, αποτέλεσμα.


Ο λόγος, από την άλλη, ως μια νοητική διεργασία επιτρέπει την ανάδυση νοήματος και διευκολύνει στο να καταστούν συνειδητές οι ασυνείδητες πλευρές του ψυχισμού. Άλλωστε η γλώσσα συνιστά μια από τις κυριότερες μεθόδους που διαθέτουμε για να ασκούμε έλεγχο, εφόσον η απόδοση ονόματος (σε ένα συμβολικό ή υπαρκτό αντικείμενο) μας βοηθά να αποκτήσουμε μια αίσθηση κυριαρχίας πάνω σε δυνάμεις χαοτικές και απείθαρχες, όπως αυτές που ενυπάρχουν στο κόσμο του ασυνείδητου. Ο λόγος χρησιμοποιείται τόσο στην αρχή της συνεδρίας, για να προκύψει το υλικό με το οποίο θα εργαστούμε δραματοθεραπευτικά όσο και στο τέλος της, προκειμένου να αποδοθεί ένα νόημα στην δράση που προέκυψε μέσα από τη συζήτηση με τον θεραπευτή (στις ατομικές συνεδρίες) ή/και τα άλλα μέλη της ομάδας (σε ομαδικές συνεδρίες).

Για πληροφορίες σχετικά με Συνεδρίες και Σεμινάρια πατήστε εδώ 

Βιβλιογραφικές Πηγές 

1. Crimmens, P (2006). Drama therapy and storymaking in Special Education. London: Jessica Kingsley

2. Jennings, S. (2005). Εισαγωγή στην Δραματοθεραπεία. Θεραπευτικό θέατρο, Ο Μίτος της Αριάδνης. Αθήνα: Σαββάλας

 3.  Jennings,S., Cattanach, A,,  Mitchell,  S., Chesner, A. & B.Meldrum (2007). The handbook of Dramatherapy. London: Routledge.

4. Langley D. (2006). Introduction to Dramatherapy. London: Sage publications

5. Yalom, I. & Leszcz M (2006). Θεωρία και πράξη της ομαδικής ψυχοθεραπείας (επ.επιμ Ζέρβας). Αθήνα: Άγρα